مصطفی روشن زاده، علی تاج آبادی، بهاره مظهری دهکردی، سمیه محمدی،
دوره ۸، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف: دانشجویان علومپزشکی با فشار روانی جو بیمارستان و برخورد با مشکلات بیماران نیز روبهرو بوده و بیشتر در معرض آسیب هستند. بنابراین ضروری است تا مشکلات تحصیلی و سلامت روان ازجمله اعتیاد به اینترنت و ارتباطش با اهمالکاری تحصیلی بررسی شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر پیشبینیکننده اعتیاد به اینترنت بر اهمالکاری تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری انجام شد.
روش ها: مطالعه توصیفیمقطعی حاضر سال ۱۳۹۸ روی ۳۹۲ دانشجوی دانشکده پرستاری (پرستاری، فوریت پزشکی و اتاق عمل) که به روش سهمیهای انتخاب شدند در دانشگاه علومپزشکی شهرکرد انجام شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه اطلاعات جمعیتشناختی، اعتیاد به اینترنت یانگ و اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم استفاده شد. دادهها با نرمافزار SPSS نسخه ۱۶ و آزمونهای آماری توصیفی(میانگین و انحراف معیار، تعداد و درصد) و تحلیلی(تیتست، آنالیز واریانس، رگرسیون، ضریب همبستگی پیرسون) تحلیل شد.
یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون حاکی از ارتباط مثبت و معنیداری بین اعتیاد به اینترنت و اهمالکاری تحصیلی بود(۰/۰۵>P). آزمون رگرسیون نشان داد که همه ابعاد اعتیاد به اینترنت (۰/۱۸۶= R۲تعدیلشده) بهطور معنیداری اهمالکاری تحصیلی را پیشبینی میکنند. مقدار بتای استانداردنشده نشان داد که سهم کنترل / مدیریت زمان در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی ۲/۱۴ و سهم اشتیاق/مشکلات اجتماعی در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی ۲/۰۱۸ است. میانگین اعتیاد به اینترنت (۲/۸۱±۲۰/۶۹) و اهمالکاری تحصیلی (۲/۴۸±۶۴/۴) گزارش شد.
نتیجه گیری: با توجه به نقش پیشبینیکننده ابعاد مدیریت زمان و بهبود روابط اجتماعی بر اهمالکاری تحصیلی دانشجویان باید بر نقش مدیریت و برنامهریزی سیستم آموزشی در حیطههای مختلف آموزش به والدین و دانشجویان تأکید کرد.