هدف: آموزش و فناوری شاخصی کلیدی و ارزشمند است که می‌بایست در دوران ابتلای جامعه بشری به ویروس کووید-۱۹ مدنظر متولیان امر قرار گیرد. امروزه تدبیر و برنامه‌ریزی برای عدم ایجاد فاصله علمی و وقفه آموزشی نیازمند شناخت مشکلات موجود و ایجاد بسترهای لازم و ارتقای کیفیت آموزش است که موجب دوام و قوام بنیه علمی کشور می‌گردد.
روش‌ها: پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع ماهیت داده‌ها، تحقیقی کمی و از حیث زمانی پژوهشی مقطعی به شمار می‌آید. نمونه آماری، ۱۰ نفر از اساتید آشنا با مبحث آموزش مجازی با حداقل ده سال سابقه حضور در دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بوده‌اند. شیوه انتخاب خبرگان نیز، هدفمند و به صورت گلوله برفی بوده است. به منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه مبتنی بر روش DANP استفاده شد. نرخ ناسازگاری پرسشنامه‌ها برابر با ۰/۰۳ بوده و پایایی آن‌ها تأیید شد. داده‌های جمع‌آوری شده توسط نرم‌افزار Excel مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: براساس نتایج به‌دست آمده؛ کنشگرهای دانش و مهارت‌های الکترونیکی با وزن ۰/۱۲، حمایت و پشتیبانی سازمانی با وزن ۰/۱۰۵ و زیرساخت و کیفیت سیستم با وزن ۰/۱۰۳ تأثیرگذارترین عوامل مؤثر بر ارتقا کیفیت آموزش مجازی در دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان می‌باشند.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که عوامل سازمانی و آموزش و فناوری از اهمیت بیشتری نسبت به عامل فردی برخوردارند. لذا اهتمام مدیران و مجموعه تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر در این حوزه می‌تواند در نیل به اهداف مدنظر نقش شایان توجهی ایفا نماید.
