دوره 8، شماره 1 - ( بهار 1401 )                   جلد 8 شماره 1 صفحات 35-26 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


گروه پرستاری، دانشکده پرستاری،‌ دانشگاه علوم‌پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران.
چکیده:   (1388 مشاهده)
هدف: دانشجویان علوم‌پزشکی با فشار روانی جو بیمارستان و برخورد با مشکلات بیماران نیز روبه‌رو بوده و بیشتر در معرض آسیب هستند. بنابراین ضروری است تا مشکلات تحصیلی و سلامت روان ازجمله اعتیاد به اینترنت و ارتباطش با اهمال‌کاری تحصیلی بررسی شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر پیش‌بینی‌کننده اعتیاد به اینترنت بر اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری انجام شد. 
روش ها: مطالعه توصیفی‌مقطعی حاضر سال 1398 روی ۳۹۲ دانشجوی دانشکده پرستاری (پرستاری، فوریت پزشکی و اتاق عمل) که به ‌روش سهمیه‌ای انتخاب شدند در دانشگاه علوم‌پزشکی شهرکرد انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی، اعتیاد به اینترنت یانگ و اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری توصیفی(میانگین و انحراف معیار، تعداد و درصد) و تحلیلی(تی‌تست، آنالیز واریانس، رگرسیون، ضریب همبستگی پیرسون) تحلیل شد.
یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون حاکی از ارتباط مثبت و معنی‌داری بین اعتیاد به اینترنت و اهمال‌کاری تحصیلی بود(0/05>P). آزمون رگرسیون نشان داد که همه ابعاد اعتیاد به اینترنت (0/186= R2‌تعدیل‌شده) به‌طور معنی‌داری اهمال‌کاری تحصیلی را ‌پیش‌بینی می‌کنند. مقدار بتای استاندارد‌نشده نشان داد که سهم کنترل / مدیریت زمان در پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی 2/14 و سهم اشتیاق/مشکلات اجتماعی در پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی 2/018 است. میانگین اعتیاد به اینترنت (2/81±20/69) و اهمال‌کاری تحصیلی (2/48±64/4) گزارش شد.
نتیجه گیری: با توجه به نقش پیش‌بینی‌کننده ابعاد مدیریت زمان و بهبود روابط اجتماعی بر اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان باید بر نقش مدیریت و برنامه‌ریزی سیستم آموزشی در حیطه‌های مختلف آموزش به والدین و دانشجویان تأکید کرد. 
متن کامل [PDF 4916 kb]   (1109 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1630 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1400/6/14 | پذیرش: 1401/1/20 | انتشار: 1401/1/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.