دوره 5، شماره 1 - ( بهار و تابستان 1398 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 72-66 |
برگشت به فهرست نسخه ها
کارشناسی ارشد، مدیریت دولتی، مرکز تحقیقات مراقبت‌های مادر و کودک، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران.
چکیده: (4331 مشاهده)
هدف: با توجه به افزایش روزافزون هزینه‌ها در بیمارستان‌ها، سیاست‌گذاران و مدیران به دنبال اتخاذ راهبردهایی جهت استفاده کارا از منابع هستند. یکی از شاخص‌های مؤثر در بررسی کارایی بیمارستان شاخص متوسط اقامت بیمار است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل مؤثر بر طول مدت اقامت بیمار در بیمارستان تخصصی زنان شهر بندرعباس بوده است.
روش‌ها: اطلاعات 500 پرونده از بیماران بستری در بیمارستان شریعتی در 9 ماهه اول سال 1394 که به‌صورت طبقه‌ای تصادفی انتخاب شده بودند، با استفاده از چک‌لیست طراحی شده از طریق مطالعه پرونده بیماران و همچنین سیستم HIS، استخراج شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و همچنین آزمون‌های آماری کروسکال‌والیس، من‌ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
نتایج: میانگین کل مدت اقامت بیمار 1/93±1/98 روز به دست آمد. در این بیمارستان، میانگین مدت اقامت با علل بستری، بخش بستری، پزشک بستری‌کننده و نوع پذیرش، تفاوت معناداری دارد (0/05>P-Value). همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد که با افزایش تعداد مشاوره، ویزیت، آزمایش و عمل‌جراحی مدت اقامت بیمار نیز افزایش می‌یابد (0/001>P-Value).
نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه متغیرهایی از قبیل ساعت پذیرش، انجام خدمات تشخیصی و نوع پذیرش لازم است سیاست‌گذاران و مدیران از طریق برنامه‌ریزی در خصوص دسترسی به نیروهای متخصص در تمام ساعات شبانه‌روز، بررسی در خصوص ضرورت برخی آزمایش‌ها، ویزیت‌ها و خدمات تشخیصی و بازنگری در فرایند انجام خدمات تشخیصی، عدم پذیرش بیماران غیراورژانس در عصر و شب و بهره‌گیری از قابلیت‌های فناوری اطلاعات سلامت، به کاهش اقامت‌های غیرضروری بیماران کمک نمایند.
روش‌ها: اطلاعات 500 پرونده از بیماران بستری در بیمارستان شریعتی در 9 ماهه اول سال 1394 که به‌صورت طبقه‌ای تصادفی انتخاب شده بودند، با استفاده از چک‌لیست طراحی شده از طریق مطالعه پرونده بیماران و همچنین سیستم HIS، استخراج شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و همچنین آزمون‌های آماری کروسکال‌والیس، من‌ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
نتایج: میانگین کل مدت اقامت بیمار 1/93±1/98 روز به دست آمد. در این بیمارستان، میانگین مدت اقامت با علل بستری، بخش بستری، پزشک بستری‌کننده و نوع پذیرش، تفاوت معناداری دارد (0/05>P-Value). همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد که با افزایش تعداد مشاوره، ویزیت، آزمایش و عمل‌جراحی مدت اقامت بیمار نیز افزایش می‌یابد (0/001>P-Value).
نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه متغیرهایی از قبیل ساعت پذیرش، انجام خدمات تشخیصی و نوع پذیرش لازم است سیاست‌گذاران و مدیران از طریق برنامه‌ریزی در خصوص دسترسی به نیروهای متخصص در تمام ساعات شبانه‌روز، بررسی در خصوص ضرورت برخی آزمایش‌ها، ویزیت‌ها و خدمات تشخیصی و بازنگری در فرایند انجام خدمات تشخیصی، عدم پذیرش بیماران غیراورژانس در عصر و شب و بهره‌گیری از قابلیت‌های فناوری اطلاعات سلامت، به کاهش اقامت‌های غیرضروری بیماران کمک نمایند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |