دوره 8، شماره 4 - ( زمستان 1401 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 383-374 |
برگشت به فهرست نسخه ها
زهره محمدزاده تبریزی 
، نرجس حشمتی فر ، فاطمه برزوئی ، علی تاج آبادی ، صدیقه رستاقی ، آرزو داوری نیا مطلق قوچان
، نرجس حشمتی فر ، فاطمه برزوئی ، علی تاج آبادی ، صدیقه رستاقی ، آرزو داوری نیا مطلق قوچان
گروه هوشبری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.
چکیده: (1015 مشاهده)
هدف: همه‌گیری ناشی از بیماری کووید-19 پرستاران را به‌عنوان گروه بسیار مهمی که در مراقبت از این بیماران نقش دارند، در معرض تنش‌های زیادی قرار داده که ممکن است برکیفیت زندگی‌شان تأثیر بگذارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان‌های مرجع کووید-19 با سایر بیمارستان‌ها انجام شد.
روش ها: این مطالعه توصیفی‌مقایسه‌ای در پرستاران شاغل در بخش‌های درگیر کووید-19 و غیر درگیر شهرستان سبزوار در اردیبهشت 1399 انجام شد. با استفاده از نمونه‌گیری در‌دسترس 122 پرستار وارد مطالعه شدند. از پرسش‌نامه استاندارد کیفیت زندگی برای جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت آنلاین استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 آنالیز شدند. P<0/05 از‌نظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین سنی شرکت‌کننده‌ها در بیمارستان ریفرال کرونا 7/15±32/38 و در سایر بیمارستان‌ها 6/54±08/35بود. اکثر پرستاران (58 درصد)کیفیت زندگی متوسط داشتند. وضعیت تأهل (0/008 =P)، مواجهه با کووید-19 (0/34=P) و بیماری‌های زمینه‌ای (0/31=P) با کیفیت زندگی ارتباط آماری معنی‌داری داشت، اما بین نمره کل کیفیت زندگی تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: با‌توجه‌به شیوع بیماری کووید-19 و تأثیرات اجتناب‌ناپذیر آن بر کیفیت زندگی پرستاران، توصیه می‌شود تمهیدات لازم مانند مشارکت‌‌های اجتماعی، برنامه‌ریزی در راستای رفاه بیشتر پرستاران و تعدیل حجم ساعت کاری برای ارتقای کیفیت زندگی پرستاران انجام شود.
روش ها: این مطالعه توصیفی‌مقایسه‌ای در پرستاران شاغل در بخش‌های درگیر کووید-19 و غیر درگیر شهرستان سبزوار در اردیبهشت 1399 انجام شد. با استفاده از نمونه‌گیری در‌دسترس 122 پرستار وارد مطالعه شدند. از پرسش‌نامه استاندارد کیفیت زندگی برای جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت آنلاین استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 آنالیز شدند. P<0/05 از‌نظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین سنی شرکت‌کننده‌ها در بیمارستان ریفرال کرونا 7/15±32/38 و در سایر بیمارستان‌ها 6/54±08/35بود. اکثر پرستاران (58 درصد)کیفیت زندگی متوسط داشتند. وضعیت تأهل (0/008 =P)، مواجهه با کووید-19 (0/34=P) و بیماری‌های زمینه‌ای (0/31=P) با کیفیت زندگی ارتباط آماری معنی‌داری داشت، اما بین نمره کل کیفیت زندگی تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: با‌توجه‌به شیوع بیماری کووید-19 و تأثیرات اجتناب‌ناپذیر آن بر کیفیت زندگی پرستاران، توصیه می‌شود تمهیدات لازم مانند مشارکت‌‌های اجتماعی، برنامه‌ریزی در راستای رفاه بیشتر پرستاران و تعدیل حجم ساعت کاری برای ارتقای کیفیت زندگی پرستاران انجام شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |