گروه مدیریت خدمات بهداشتیدرمانی، مرکز تحقیقات منابع انسانی سلامت، دانشکده مدیریت و اطلاعرسانی پزشکی،مرکز آموزشیدرمانی حضرت علی اصغر (ع)، دانشگاه علومپزشکی شیراز، شیراز، ایران.
چکیده: (1337 مشاهده)
هدف پزشکان عمومی، از جمله نیروهای انسانی اصلی هر نظام سلامت هستند. حرفه پزشکی ارتباط مستقیمی با سلامت انسان و کیفیت خدمات بهداشتی ارائهشده توسط آنها دارد. هدف این پژوهش، تعیین عوامل مؤثر بر رضایت پزشکان عمومی در ایران در سال 1397 است.
روش ها اطلاعات مورد نیاز در این مطالعه تحلیلی، از پژوهش بیاتی در سال 1395 استخراج شده است. به دلیل نبود چارچوب نمونهگیری مناسب و بهروز برای پزشکان، به ویژه پزشکان بخش خصوصی، جمعآوری دادهها در 2 همایش ملی انجمن پزشکان عمومی ایران انجام شد. برای برآورد تعداد نمونه مورد نیاز از فرمول حجم نمونه کوهن استفاده شد. حجم نمونه 666 پزشک عمومی بود که به روش نمونهگیری ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه محققساخته بود. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون آنووا، تی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون لجستیک استفاده شد. متغیرهایی که اهمیت قابل قبولی در تحلیل تکمتغیره و اختلاف میانگین داشتند، وارد مدل رگرسیونی شدند.
یافته ها دادههای بهدستآمده نشان میدهد که 56/25 درصد از پزشکان رضایت شغلی کامل و 39/66 درصد آنها رضایت اقتصادی کامل دارند. رضایت شغلی و اقتصادی در پزشکان زن (60/40 درصد، 46/18 درصد) و در پزشکان مرد (52/87 درصد، 27/27 درصد) بود. پزشکان متأهل رضایت شغلی و اقتصادی بیشتری (57/50 درصد، 36/29 درصد) نسبت به پزشکان مجرد (51/28 درصد، 34/7 درصد) داشتند. رضایت شغلی پزشکان شاغل در بخش خصوصی (15/24 درصد) و بیشتر از پزشکان بخش دولتی (17/83 درصد) بود، در حالی که پزشکان شاغل در بخش دولتی از نظر اقتصادی رضایت بیشتری داشتند.
نتیجه گیری میان جنسیت، اشتغال در سازمان دولتی یا خصوصی، انتظارات اقتصادی، درآمد نسبی ادراکشده، رضایت بیمار و وضعیت تأهل با رضایت حرفهای رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین جنسیت، محیط، نسبت درآمد واقعی به هدف، درآمد، درآمد نسبی درکشده و سن با رضایت اقتصادی رابطه معناداری وجود دارد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/4/15 | پذیرش: 1402/8/13 | انتشار: 1402/10/11